Talenten komen en gaan. Ze worden vaak aangekondigd als nieuwe Beckenbauers, Pele's en Maradonna's, maar kunnen deze status nooit waarmaken. Ze zijn de beste op de EK's en WK's voor jeugdteams, maken het spel en produceren werelddoelpunten. Ze vervallen in de rijkdom en een paar jaar later hoor je niks meer van ze. Ligt het aan de druk die een speler wordt opgelegd? Er wordt immers verwacht beter te zijn dan de allerbeste aller tijden. Niet makkelijk om in de voetsporen te treden van je eigen helden. Een enorme druk doet een jeugdspeler vaak de das om. Maar dit is niet altijd het geval. Soms liggen de oorzaken ergens anders.

Toptalent

Quincy Owusu-Abeyie is zo'n talent. Waarschijnlijk kent niemand hem meer en als je hem wel kent komt dat waarschijnlijk door de opvallende naam. Hij doorliep de jeugdopleiding van Ajax, dat op dat moment veruit het beste opleidingsinstituut van Nederland was. Hij was een speler met enorm veel talent. Een sprintwonder, maar bij Ajax werd hij als lastig beschouwd en werd hier als B-junior weggestuurd. Men zei dat hij het niet goed kon vinden met de jeugdtrainers. Arsenal was er als de kippen bij en contracteerde Quincy al op 16-jarige leeftijd. Bij Arsenal kwam het talent er niet echt uit. In de drie seizoenen die hij in het shirt van Arsenal heeft gespeeld kwam hij maar 2 keer tot scoren en kreeg hij weinig speelminuten.
Maar met Jong Oranje was deze Ghanese aanvaller dé sensatie op het WK van 2005 in Nederland. De selectie van Jong Oranje bestond toendertijd uit spelers als Ryan Babel, Ibrahim Afellay, Ron Vlaar en Urby Emanuelson. Spelers die het allemaal aardig gered hebben in het topvoetbal. Quincy deed hier niet voor onder. Hij passeerde elke  tegenstander alsof hij er niet stond. Tegen Japan op WK van 2005 speelde hij een fantastische wedstrijd. Bij de Japanse verdediger zakte de moed in zijn schoenen na de zoveelste actie van Quincy. Wéér op snelheid, wéér erlangs. Niet voor niets heeft hij in FIFA 13 een sprintsnelheid van 92. 

Bergafwaarts
Niet veel later vertrok hij naar Spartak Moskou. Een verkeerde keuze, bleek achteraf. Het was goed voor zijn bankrekening, maar sportief gezien ging hij flink achteruit. Hij werd verhuurd aan clubs als Birmingham City, Celta de Vigo, Cardiff City, Portsmouth, maar hij kwam nergens echt uit de verf. Om het nog erger te maken tekende Quincy een contract in de woestijn, bij Al-Sadd. Ook dit was gedoemd te mislukken en dat gebeurde ook. Bij Al-Sadd werd hij verhuurd aan Malaga en de verhalen die daar vandaan kwamen waren nooit om over naar huis te schrijven. Vaak kwam hij niet opdagen op trainingen en hij was hij zelfs een tijd spoorloos verdwenen. Hierdoor werd bij Malaga zijn contract verscheurd en kreeg hij geen rooie cent.  Een “enfant terrible” was geboren en is nooit meer op zijn niveau gekomen van Jong Oranje tijdens het WK 2005 in Nederland. Ongelofelijk hoe zo'n groot talent in de anonimiteit is verdwenen door een lakse instelling. 

Verdwenen talent
Het “enfant terrible” trapt op dit moment een balletje bij Panathinaikos en pikt zo nu en dan een doelpunt mee. Verdwenen in de anonimiteit van het profvoetbal. Had veel talent en een enorm ego en uiteindelijk meer ego dan talent. Bij Quincy lag het niet aan de druk. De lakse instelling heeft van Quincy een middelmatige voetballer gemaakt. Quincy, die door Arsène Wenger werd beschouwd als de nieuwe Thierry Henry, leeft een nomadenbestaan en zal nooit meer ergens aan de bak komen. In totaal heeft hij voor negen clubs gespeeld in minder dan zes jaar tijd. Het enige voordeel hiervan is dat hij er een mooie collectie voetbalshirts op na houdt.