Beste lezers, sta mij toe nog eenmaal iets te schrijven over die club. Met het risico in herhaling te vallen wijd ik mijn tweewekelijkse column nogmaals aan die club, of bedrijf, slangenkuil, wespennest, kerkhof, oorlogsveld zo u wilt. Op het predicaat ''onafhankelijke columnist'' kan ik na mijn vorige schaamteloos persoonlijke maar daardoor niet minder uit het hart komende column toch niet meer rekenen.

Sinds mijn ontboezeming heeft men in Amsterdam allesbehalve stil gezeten. Als een donderslag bij heldere hemel werd Louis van Gaal door de Raad van Commissarissen naar voren geschoven, een optie waar zelfs ik, uitgesproken adept van de generatie ’95 geen rekening meer mee had gehouden. Vol ongeloof las ik het bericht af van de smartphone van een vriend tijdens ons traditionele fitness-uurtje, ook hij een onvervalst Van Gaal adept. Zijn eerdere enthousiasme over de revolutie van Cruijff wist hij direct in te wisselen voor een nieuwe onvoorwaardelijke steun voor onze jeugdheld Louis. Ikzelf had daar meer moeite mee, een nieuwe bestuurlijke rel in het vooruitzicht. De gedachte van een samenwerking tussen deze twee mastodonten (sorry, ik kan het platgewalste ‘iconen’ niet meer horen, uitspreken of schrijven) prikkelde de fantasie een fractie van een seconde maar maakte direct plaats voor ijskoud realisme. Deze twee uitgesproken karakters zullen nimmer samenwerken, zelfs niet in het belang van de club. Maak jezelf niets wijs fantast! Terug in de realiteit.

Vanavond bereikte me het bericht dat de ledenraad, waar politicus Roger van Boxtel ook opeens toe lijkt te behoren, de vijf leden van de Raad van Commissarissen heeft geadviseerd vrijwillig terug te treden uit hun functie. Dit geldt dus ook voor Cruijff. Vooralsnog geeft het inmiddels ‘viertal’ geen gehoor aan het advies. De zogenaamde ‘clubmensen’ van de ledenraad zijn natuurlijk de aangewezen personen hierover te oordelen. Sjaak Swart, regelmatig optredend als reïncarnatie van zichzelf en Cruijff en Keje Molenaar, wiens grijze kuif we door zijn voortdurende media optredens uit kunnen tekenen verdringen zich doorgaans voor de camera’s als het journaille van de NOS zich op het inmiddels legendarische ‘dek’ van de arena begeeft. Nee, deze mensen handelen uitsluitend in het belang van de club..

Het karakteristieke logo van de club, de onverschrokken held uit de Griekse mythologie is definitief verworden tot een sterfelijk wezen. Aias, zoals de zoon van Telamon oorspronkelijk was genaamd streed mee in de Trojaanse oorlog en groeide uit tot een van de grootste Griekse helden vanwege zijn onverschrokkenheid. De club, waarvan de spelers nog elke wedstrijd voetballen met de karakteristieke kop van Aias op de linkerborst, is momenteel verweven in een geheel eigen Trojaanse oorlog. De Trojanen van 2011 laten zich echter zien in het eigen wanbeleid. Het heeft geen zin partij te kiezen voor Cruijff, Van Gaal, de Raad van Commissarissen of elke andere betrokkene dan ook. In het belang van de club sluiten de rijen zich zo snel mogelijk om tot een constructieve oplossing te komen. Want hoe liep het eigenlijk af met de Griekse held Aias? Hij pleegde zelfmoord.

Columnist:

Barend Tensen